رنزو پیانو
رنزو پیانو
در ۱۴ سپتامبر ۱۹۳۷ در شهر جنوا محله پلیی به دنیا آمد.در مدرسهٔ ابتدایی چیزی نمانده بود که از مدرسه اخراج شود.
ابتدا برای تحصیل معماری به دانشگاه فلورانس رفت. در دورهٔ اشغال دانشگاه‌های ایتالیا بوسیلهٔ دانشجویان در میلان نزد فرانکو البینی به یادگیری عملی حرفهٔ معماری پرداخت در ۱۹۶۴ تحصیلات خود را در رشتهٔ معماری در پلی‌تکنیک میلان با پایان نامه‌ای دربارهٔ ساختمانهای عربی در قسمتهای داخلی لیگوریا به پایان برد و به همکاری با استادش مارکو تسانوسو پرداخت.
به لطف پدر، که مانند چهار عمو و برادرش همه پیمانکار ساختمانی بودند، بی درنگ امکان آشنایی با زندگی کارگاهی و تجربه حرفه‌ای را به دست آورد و اولین روابط حرفه‌ای خود را با مشتریان پایه گذاشت.
از ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۰ بین انگلستان و ایالات متحده در سفر بود تا تحصیلات خود را تکمیل کند.
در همین دوران با ژان پرووه ۱۹۰۱-۱۹۸۴]، معمار فرانسوی آشنا می‌شود و دوستی پایدار و پر ثمری را با او آغاز می‌کند. ژان پرووه بعدها رییس ژوری گزینش طرح پروژهٔ مرکز پمپیدو شد.
از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۷ با ریچارد راجرز در طراحی مرکز پمپیدو همکاری داشت.
جوایز او
عضویت افتخاری جامعه معماران آمریکا، آمریکا، ۱۹۸۱
مدال طلای انستیتو سلطنتی معماران بریتانیا، انگلستان، ۱۹۸۹
نشان Cavaliere di Gran Croce از هیئت دولت ایتالیا، رم، ایتالیا، ۱۹۸۹
جایزه کیوتو، بنیاد ایناموری، کیوتو، ژاپن، ۱۹۹۰
عضویت افتخاری دانشکده هنر و تحقیقات آمریکا، آمریکا، ۱۹۹۴
سفیر حسن نیت یونسکو ، ۱۹۹۴
جایزه میکل آنجلو رم، ایتالیا، ۱۹۹۴
جایزه اریز موز، آمستردام، هلند، ۱۹۹۵
جایزه معماری پریتزکر، کاخ سفید، واشینگتن، آمریکا، ۱۹۹۸
معمار دانشکده ملی سن لوکا، رم، ایتالیا، ۱۹۹۹
سلطان معماری، ونیز، ایتالیا، ۲۰۰۰
جایزه لئوناردو، رم، ایتالیا، ۲۰۰۰
جایزه وکسنر، مرکز هنر وکسنر، کلومبوس، اوهایو، آمریکا، ۲۰۰۱
مدال طلای ای آی ای ، ۲۰۰۸